Auteur: School at Sea

Nog maar 1 dag minder dan een maand zeilen, wacht lopen, in de regen zitten, het koud hebben terwijl je ingepakt in je zeilpak zit, te laat komen voor de wacht doordat je heel erg veel kleding moet aantrekken, zeilen hijsen of zeilen strijken en daarvoor van je schoolwerk gehaald worden, ieder uur het logboek… Lees verder Nog maar één dag minder dan een maand School at Sea

De wind giert langs je oren we gaan met 10 knopen vooruit de regen striemt in je gezicht. Met de sterrenhemel boven ons zijn we door weer en wind op weg naar huis. Dit is het moment voor je zeilpak. Helemaal ingepakt als mollige Eskimootjes zitten we op het achterdek. In situaties als deze is… Lees verder Ik en mijn zeilpak, mijn zeilpak en ik

Deze dag had ik keukendienst en voor de lunch hadden we een bijzonder gerecht op tafel gezet. Mijn keukendienst team (Amelia & Ken) en ik hadden bedacht om pasta met romige tomatensaus en tonijn te maken. Het leek ons een goed idee en vooral met allemaal verse groentes erin, maar dan open je het groentehok… Lees verder De geur van bonen hangt in de lucht

Dus dan is het 29 maart, hebben we inmiddels de Azoren al verlaten en zitten we midden op de Atlantische Oceaan richting, jawel hoor, de eindbestemming, IJmuiden. Maar goed, dan hoor ik dus: ‘Oh ja, je moet nog een blogje schrijven over 13 maart.’ Dan denk ik bij mezelf: `Hoe dan?´ Dus als je graag… Lees verder Maandag 13 maart 2017 op woensdag 29 maart 2017

Vandaag was in eerste instantie eigenlijk een doorsnee dag op zee: wachtjes lopen, aan school werken, zo nu en dan een golf die de salon in slaat en de vloer voor enkele seconden onder water zet. De dagen vloeien zo langzaamaan over in een ritme als dat van de golven, het is heerlijk. De tijd… Lees verder De doorsnee-dag-op-zee die veranderde in de iets-minder-doorsnee-dan-verwachte-dag-op-zee

Het is 04:40, ik word wakker gemaakt en er wordt gezegd dat ik over twintig minuten boven moet staan. Ik mompel wat terug en draai mij weer om, nog een kwartiertje lekker lui zijn in mijn bed. Als ik boven kom is het best koud, maar dat maakt voor mij niet uit want ik ga… Lees verder De tijd vliegt

De nieuwe stuurman Quinten Boot was vandaag jarig. Daarom ben ik, samen met de andere leerlingen uit Quintens eigen reis groepje, om 12 uur opgestaan om voor Quinten te zingen. We hadden een mooie parodie geschreven op het liedje het “Ik was in het park” van de Snowboys. We delen graag het begin van dit… Lees verder Quinten Boot wordt groot

De eerste dag op zee is altijd een dag van verwarring. Iedereen moet weer wennen aan het leven op zee. Vooral in de salon is dat te merken omdat er regelmatig kledingstukken, zeillaarzen en etenswaren door de salon vliegen. De meesten van ons zijn na een paar dagen op land al weer helemaal vergeten hoe… Lees verder Oh ja, zo werkt dat!

Zoals altijd ben ik weer degene die iets mankeert. Deze keer waren we heel leuk naar een oud fort gewandeld. Hier waren we verstoppertje aan het doen toen ik besloot om op een spijker te gaan staan. Het muurtje waar Simone al op zat zag er heel verleidelijk uit maar bij het erop springen ging… Lees verder Ziekenhuis op Bermuda

Wat is dat? Het lijkt wel een regenboog. Nee, zie je die witte vlakken daar niet dan. O, ja, mmmmh, misschien wel een boel discolampjes. Nee, denk het niet daar is het te groot voor, misschien is het de neon-verf van oud en nieuw? Nou, zoveel verf hebben we ook niet hoor. O wacht, natuurlijk.… Lees verder De discodip behuizingen en paradijselijke zeekust