Toen ik vanochtend mijn boeken naar de salon sleepte om weer een dagje school te doen kwam Sander naar mij toe om te zeggen dat ik vandaag een blogje moest schrijven. Het mocht nu eens niet gaan over het schoolwerk, zei hij. Naarmate de dag verder ging, gebeurde er helaas niks bijzonders. Om 18:05 uur stond ik op het punt om mijn stapel met boeken naar mijn hut te brengen, toen iemand van de wacht de salon binnen kwam rennen en door het hele schip ‘Heel veel dolfijnen!!’ schreeuwde. Dat laat ik mij geen tweede keer zeggen, dus sprintte ik naar buiten, smeet mijn boeken op de bank op het middendek (zeevast?!?!) en klom in de punt van het schip om de dolfijnen te bewonderen. Overal om ons heen sprongen ze uit het water. Het waren er zo veel dat het wel een scène uit Vaiana leek. Ondergaande zon, dolfijnen, puur genieten vind ik zelf. Een mooiere afsluiting van een saaie schooldag had ik mij niet kunnen voorstellen.
Minke