Auteur: School at Sea

Er was eens een rustig scheepsovernamedagje aan boord van de Regina Maris. Ik lag rustig in mijn bed te lezen en te genieten van de scheepsovername die zo kalm verliep. Totdat ik veel rumoer hoorde en er naar beneden werd geschreeuwd: “WALVISSEN, KOM SNEL! HEEL DICHTBIJ!” Ik kwam zo snel mogelijk aan dek en ik… Lees verder Walvissen op een paar meter afstand

Op 20 maart ben ik met Martin en Merel naar het ziekenhuis gegaan. Op de eerste hulp werd bloed geprikt en nadat de dokter ook gevoeld had, was de conclusie: blindedarmontsteking. Ik heb mijn moeder gebeld: “Mam, ik ben opgenomen in het ziekenhuis, ik heb een blindedarmontsteking en word over een paar uur geopereerd.” Tja,… Lees verder Ocean view

Onderhand zijn we al bijna een week op de Azoren: de laatste geplande bestemming van School at Sea (snik, snik). En behalve dat het de laatste bestemming is, is deze eilandengroep nog op een andere manier heel bijzonder voor onze groep. Het is namelijk het thuis van Bart en Júlia. De aankomst hier was daarom… Lees verder De Azoren

We eten hier toch niet meer dan thuis? Ligt het dan aan het sporten? Of eten we toch wel meer? Ik zou het niet weten, maar iedereen komt aan. An de eerste maand wat het al lichtjes te zien. Mensen begonnen te zeggen: “Hey, ik ben aangekomen.” “Nee, joh,” was de reactie die je dan… Lees verder Aankomen

Naast de bilge is er aan boord nóg een plek waar niemand wil zijn: een donkere, duistere, vochtige maar vooral ontzettend stinkende plek. Wanneer er iemand naar binnen probeert te gaan, probeert iedereen in de salon diegene tegen te houden. Soms moet er echter toch iemand naar binnen. Zo moeten er twee keer per dag… Lees verder Het sti(n)khol

Eigenlijk is het vreemd dat hier nog geen blogje over is geschreven, aangezien we het de hele reis al elke nacht op zee meemaken. Misschien is het juist daarom: het is voor ons zo gewoon geworden dat niemand er echt meer van opkijkt. Toch is het nog steeds even prachtig. Ik heb het hier over… Lees verder Sterren onder water

Het is drie uur ’s nachts, donker en koud, de wind giert over het dek. Er is geen maan en de sterren zijn verscholen achter wolken. Op het klotsen van de golven na is het helemaal stil aan boord. Op één plek na: bij het roer zit een groepje van vier of vijf man wacht… Lees verder Het meisje

Heeft u zich wel een afgevraagd waarom een dolfijn een dolfijn heet? Ik zal het u vertellen, dan kunt u zich die moeite besparen. Een dolfijn heet een dolfijn, omdat een dolfijn iets anders is dan alles wat geen dolfijn is en daarom geen dolfijn heet. En dat is niet je reinste onzin, dat is… Lees verder Dolfijn, dolfijn, dolfijn

“Dan heb ik straks zes maanden op een zeilschip gewoond en kan ik nog niet zeilen!” Tijdens een recent reflectief moment bedacht ik me dat het tijd was om me weer meer met het zeilen te bemoeien. Sinds Tenerife had ik nauwelijks meer een lijn aangeraakt. Dat leek me ook niet gepast: de leerlingen moeten… Lees verder Weer op wacht

“Oh nee, nu al? Daar hing ik, als enige, over de reling. Koud twintig minuten de haven van Bermuda uit. Niet onverwacht, maar toch hield ik me korter staande dan goed was voor mijn ego als scheepsarts. Na deze ietwat beschamende eerste presentatie van mijzelf aan de Regina Maris crew, brachten de hierop volgende gebeurtenissen… Lees verder Zaaien, oogsten, fermenteren en groeien