Vandaag was nogal chaotische dag. Ik werd namelijk om half vier wakker door een harde klap. Ik voelde de hele boot op en neer gaan. Dat was niet zo gek, we waren al meerdere uren heel erg aan het schommelen door de golven en de harde wind, maar wat was die klap? Slaperige ik kon het niet echt bedenken om vier uur in de ochtend totdat een van mijn hutgenoten uit het onderste bed klom en zei: ‘’Het bed is los!’’ Het bed is los? Dat kwam ook niet helemaal binnen tot ik de boot erg schuin voelde gaan en met een klap het bed schuin tegen de kast aan schoof. Toen werd ik wel erg snel wakker. Mijn hutgenoot die al uit bed was zorgde dat alles weer recht kwam te staan. Toen klommen mijn andere hutgenoot en ik snel uit het middelste en bovenste bed. Nadat wij ons snel aangekleed hadden, gingen we op flipflops op zoek naar Sam. Wij stonden in de hut verbaasd te kijken naar het bed dat steeds heen en weer schoof, tegen de kast aan botste en na een paar seconden weer terug tegen schoof. Even later kwam mijn hutgenoot weer terug en zei heel droog: ‘’Ja, we moeten gewoon in de salon gaan slapen’’. Boven in de salon zaten al twee mensen uit hut veertien, ook wel bekend als een van de warmste hutten.
Even wisselden we onze verhalen uit waarom we in de salon zaten en toen gingen we maar slapen. Nou ja, meer een poging tot want ik heb in de salon niet echt geslapen omdat we best wel heen en weer gingen. In de ochtend zat iedereen als een soort dode boel bij elkaar in de eetzaal. Niemand had heel goed geslapen, of het nou was vanwege de hitte of vanwege de deining. Nu moet ik zeggen dat ik ook niet heel uitgerust was omdat ik de dag ervoor ook keukendienst had. En een keukendienst met veel deining, daar hoort wel een barfje of tien bij.
Het cornflakesontbijt op het achterdek ging ook niet al te soepel, ik denk dat ik door alle wind wel vier keer een flats met iemand anders z’n cornflakes in mijn gezicht heb gekregen.
Na het ontbijt gingen we aan school, sommigen wel met een paar barf-breaks tussendoor. Ik had een betere tactiek; met een emmer in de eetzaal studeren, want op een gegeven moment zaten alle waterdichte deuren dicht omdat er af en toe een golf door het gangboord kwam en kon je niet meer snel naar buiten rennen. Uiteindelijk nam de deining in de namiddag weer af, dus de dag eindigde ietsje rustiger dan dat hij begon.
Wat een verschil met de afgelopen twee dagen, maar ja dat is het leven op zee.
Fiene