- We zaten op wacht, de kust was al in zicht en er zwom een grote groep dolfijnen om ons heen. Er werd geroepen dat alle zeilen naar beneden gehaald moesten worden. Maartje vroeg wie er mee de buitenkluiver en de stagfok wilde inpakken en een wachtgenootje en ik zeiden enthousiast ja. We trokken een tuigje aan en gingen naar het kluivernet. Je klimt de punt in, stapt over de reling en zet de eerste stappen in het kluivernet. Toen we er echt volledig in stonden en mee op en neer deinden met de zee, voelde het echt alsof we vlogen. Het zeil moest goed vastgebonden worden. We pakten de touwtjes en begonnen met knopen en vouwen. En elke keer als je dan heel eventjes naar beneden keek zwom er zo’n prachtige bruingelige dolfijn onder je door. Echt geweldig!
- Keukendienst op een varende boot. Je wordt ’s ochtends om zes uur wakker gemaakt en tien minuutjes later sta je al met je keukendienstteam in een bewegende boot klaar om het eten te maken. We begonnen met rijstepap. Eerst alles pakken en zeevast zetten zodat het niet valt. Dan de rijst en melk in de pan. De tijd vliegt voorbij. Als de tafels dan zijn gedekt en iedereen met slaperige koppen aan tafel komt zitten, sta je met een glimlach de niet heel geliefde rijstepap op te scheppen. Na het ontbijt afwassen en beginnen met de lunch en het vieruurtje. Ik mocht het vieruurtje doen. Een chocolade-vanille cake. De weegschaal werkt niet op een bewegende boot dus alles ging op gevoel. Op een gegeven moment was het beslag klaar en had ik de bak eventjes op het aanrecht gezet. Ik stond te praten met mijn keukenteam en de beslagkom begint van het aanrecht te schuiven. Shit! Ik draai me om en vang hem net op tijd. Die save zal ik nooit vergeten.
- Ik zat in het kluivernet met twee anderen en het was net een supermooie zonsondergang die je alleen op het internet ziet. We waren gewoon heel eventjes over onze dromen aan het praten en over dolfijnen en nadat we er 2 minuten over hadden gepraat waren ze er opeens. Een stuk of tien. Ze zwommen supersynchroon en sprongen om de beurt omhoog. We waren uit enthousiasme de hele boot bij elkaar aan het schreeuwen. Er deed er zelfs eentje een salto!!
- Het is tien voor twaalf ’s nachts en je stapt je bed uit om je om te kleden voor de wacht. Je weet niet of het heel koud of warm is en doet maar gewoon snel chille kleding aan. Vier uurtjes strijden voordat je weer je warme bed in mag. Als je dan het bovendek oploopt en de sterrenhemel ziet, het briesje in je gezicht voelt en de frisse zeelucht ruikt, maakt het het allemaal helemaal goed.
De kleine momentjes op deze boot zijn de momentjes waar je eigenlijk op moet letten en die het waard maken. Dit soort momentjes doe je het voor. En de geweldige band die je met elkaar aangaat, die maakt alles mooier. Met z’n allen kotsend over de reling, zingen in de salon, lekker kletsen, nog ff een koekje eten en zelfs om de dag maar twee minuten douchen.
Pleun