Iedereen hier aan boord weet over de vervuiling en het gevolg daarvan op onze natuur, maar om dit met eigen ogen te zien is nog een heel ander verhaal.
Vandaag na de schooldag was het tijd voor Spaans, maar we lieten natuurlijk alles direct vallen toen we Sam hoorden roepen: „Iedereen naar het middendek, alle ra-zeilen moeten NU naar beneden!“ Na een chaotische tien minuten waren we klaar. Ondertussen hoorde je al meerdere mensen spreken over een schildpad die vast zat in een net. We startten de motor en draaiden het schip om. De hele groep keek gefocust naar het water. Daar zwom ze, met één vin vast in een net.
Tom, Jules en Sander maakten hun tuigje vast en gingen met een haak naar het net vissen. De eerste poging ging bijna meteen goed; Sam stuurde de Thalassa netjes langs de schildpad, het poortje werd geopend en Tom probeerde met de haak het net te pakken. Helaas vond de schildpad het allemaal wat minder leuk. Ze dook weg en zwom onder het schip door. We verloren haar uit zicht…
Iets later werd ze aan de achterkant van het schip weer gespot. Opnieuw werd het schip omgedraaid. Met voorzichtige tikjes tegen de roerbediening kreeg Sam het schip zo dicht mogelijk bij de schildpad. Vanuit het kluivernet konden we de haak in het net zien te krijgen, maar toen gleed de haak weer los.
De schildpad, die ondertussen de naam Jeff droeg, verdween weer onder het schip. Iedereen keek goed om zich heen, en daar was die, aan bakboordzijde bij de machinekamer. Snel werd de haak naar het net uitgestoken… Beet! Met één grote ruk werd het net inclusief schildpad over de reling in het gangboord getrokken. Het net zat rond de vin van de schildpad gewikkeld. Dat knipten we snel door en met een plons gooiden we Jeff terug in de oceaan. Hierna volgde een daverend applaus en was het weer tijd om de zeilen te zetten en de lijnen op te ruimen. Uiteindelijk waren we misschien wel een uur bezig met het redden van Jeff, maar het was het helemaal waard!
En drie keer raden wat de zin van de dag was; #savetheturtles!
Jasmina