Het was eindelijk zo ver. Het moment waar iedereen op zat te wachten: VRIJE TIJD! Na een ochtend ongeconcentreerd aan school mochten we onze telefoons van de laders pakken en de ‘bank’ plunderen. We kregen zelfs buskaartjes naar Hamilton, de hoofdstad van Bermuda. We gingen dus allemaal samen in de bus en daarna ging ik samen met Annick en Caya op pad. Het zag er allemaal zo schoon en nieuw uit. Maar misschien schilderen ze gewoon heel consequent. Pastelgekleurde huisjes met witte daken, schone wegen, lelijke auto’s, scooters, dure cafeetjes en ontzettend vriendelijke mensen. Allerlei mensen vroegen hoe het met ons ging, hoe we de storm hadden overleefd toen we vertelden dat we van een van die tall ships kwamen. Hun accenten klonken Amerikaans, maar ze gebruikten Britse woorden zoals ‘cheers’ en ‘dear’. We hebben een beetje gewinkeld en natuurlijk een toeristentrui gekocht (of per ongeluk twee omdat je eentje wil terugbrengen nadat je een andere hebt gekocht, maar dan ziet dat de winkel dicht is, oeps). Toen zijn we natuurlijk naar de supermarkt geweest (de highlight). Eten hier is over het algemeen ontzettend duur (zoals alles), maar als je goed zoekt kun je toch veel calorieën inslaan voor relatief weinig geld. We gingen buiten de supermarkt aan tafels op een soort verlaten terrasje zitten en een bak van 1.4L rum-kokosijs eten – welke genie heeft dat uitgevonden?!?!?! – of blauwe icing in een tube, die verdacht veel op een tandpastatube lijkt. Daar gingen we ook bellen, want ze hebben hier GELUKKIG bijna overal gratis WiFi, terwijl we een zwerm irritante kleine vogeltjes van onze etensvoorraden moesten wegjagen. Die avond begon het nogal hard te waaien, dus kregen we een berichtje van Sam dat we meteen de bus terug moesten nemen, omdat de brug waar we overheen moesten op de weg terug naar St. George misschien dicht zou gaan door de bijna 60 knopen wind. Toevallig misten we die net en ging de volgende pas over een uur, dus zwierven we een beetje rond en vonden het meest schattige steegje van heel Bermuda. Over het straatje hingen wel honderden warme gele light bulbs boven onze hoofden een beetje heen en weer de slingeren en als je onderaan de trappen stond en recht tegen de treden aan keek zag je een gedicht geschilderd:
We drink and shrink and eat and giant
Until the love towers over us
Like rays stretching awake
Like hours on their knees, I pray
To an impressionists sky
When the muses sunbathe in your backyard
On journey to Parnassus
There’s grace of morning
The bending of thumb
_____ rooting to earth
The seeds blooming to spring
Blatant s___ams and loquats and cedar
Jostling air, spun gold of sun
Snug on minor chord of wind
We, growing and awestruck
Breathe with following lung
A mercy, to leading heart
Art has a sleepless city of a heart
__olding from weary bones
Look closely and see it
There is magic at your fingertips
(Door: ‘Yesha’)
Mijn Engels gaat hier aan boord eerlijk gezegd naar de knoppen, maar het is zo’n opluchting om mijn eerste taal hier gewoon op straat te horen. Ik heb ook een nieuw boek gekocht (The Remains of the Day), en toen ik dit las kreeg ik weer inspiratie. Tijd om eeeiiiiinnnnddeeeeellliiiiijjjjkkkkk ‘A Clockwork Orange’ en de ‘His Dark Materials’ trilogie in te duiken voor school!
Anna