‘Goedemorgen zonnestraaltjes, het is 25 graden buiten en de zon stijgt langzaam op achter de bergen van Cuba. Klim jullie nestje maar uit en kom het adembenemende uitzicht bewonderen.’ Dit is hoe ik wakker werd op dag 114 van de reis van mijn leven. Buiten aangekomen hadden ze niets teveel gezegd. Het was een zonsopkomst als uit een natuurfilm. De hemel verkleurt en de dag vecht zijn weg omhoog tegen de nacht. 34 slapende kinder- (nou ja, ik weet niet of ik nog kinderen kan zeggen) hoofdjes hingen over de reling met open mond van het uitzicht te genieten. Het blijft een speciaal moment als we na een lange tijd alleen maar water en lucht hebben gezien en dan zie je eindelijk dat kleine puntje land verschijnen op de horizon. Dat is een onbeschrijflijk gevoel dat je op geen andere manier kan krijgen. De wereld is zoveel groter dan je denkt en wakker worden met het gevoel dat je een klein stukje van die enorme wereld zelf aan het ontdekken bent. Dat is wakker worden in paradijs.
Fien D