Na acht dagen terug op het schip. Eindelijk, denk ik. Na deze eigen reis door heel Panama ben ik toe om weer op zee te zijn. Om twee uur in de middag heeft Sam zin om te vertrekken richting Cuba, dus dan doen we dat. Het eerste half uur was nog leuk, totdat de eersten het begonnen te voelen. Zeeziekte, jaja, hij is terug. Sam had gewaarschuwd dat het erg zou worden, en heeft de mensen die het meest gevoelig zijn een pilletje gegeven. Dit heeft bij de meeste gewerkt alleen hebben sommige het meteen weer uitgekotst. Ik was samen met een matig aantal andere niet zeeziek, gelukkig. Ik liep door het schip en dan kom je bij het achterdek, waar iedereen over elkaar heen ligt. Hé, daar rent iemand naar de railing. Oef, ze is net op tijd. Zo gaat het hier nu. Wachten totdat de volgende naar de railing rent.
Cas