Hoge golven, natte broek

17-11-2013 | 2013 - 2014

Kwart voor zes ‘ochtends, de dag begint. Mijn kamer wordt wakker gemaakt zodat we kunnen beginnen met onze wacht, die van zes tot negen. De golven waren superhoog en Jeroen en ik stuurden de eerste twee uur. Er was een hele mooie zonsopgang, die nog mooier werd dankzij een lekker warm ontbijtje met eitjes en tosti’s. Nadat onze stuurman Jouke werd afgewisseld door de stuurvrouw Bertie en zij opgemerkt had dat de bulletalie (het touw dat ervoor zorgt dat het zeil niet naar de andere kant overslaat) niet strak stond, gingen Bertie en ik het touw strakker trekken. Nadat dit gelukt was, liep ik terug naar het achterdek en toen was er een gigantische golf, met als eindresultaat dat ik zeiknat was (van top tot teen!).

Na de ochtendramp was er dan eindelijk de grote schoonmaak! Alles was vies en mijn taakje was om de wc bij het kantoor schoon te maken. Terwijl ik dat aan het doen was, ging de wacht van twaalf tot drie gijpen, waardoor we golven van de zijkant op het schip kregen en alles begon te bewegen (dat maakt de wc’s schoon maken niet makkelijker…). Nadat alles spic en span was, kwam er een grote groep dolfijnen, die voor de boeg zwommen. Toen zijn drie andere jongens en ik het kluivernet ingeklommen, terwijl de dolfijnen onder ons door zwommen. Nadat de golven hoger werden en de dreiging van een natte kont groter werd, zijn we er maar snel uitgeklommen.

Na het avondbrood was dan eindelijk de veiling, waar ik herenigd werd met mijn kwijtgeraakte shampoo voor vijftig cent… Toen de avondwacht, waar we verplicht een gordel moesten dragen, omdat de golven te hoog waren. Sturen werd bijna onmogelijk, maar met wat hulp van onze stuurman kwam het op zijn pootjes terecht. Daarna het slapen, wat echt verschrikkelijk was. Ten eerste, een gorgelende wasbak. Ten tweede, een ladder in de stretcherkast (waar wij naast slapen…), die de hele tijd tegen de muur aan bonkt. Ten derde, de golven, waarbij je of bijna rechtop in je bed staat of met je hoofd tegen de muur aan bonkt. Het enige wat er dan nog bij moet komen, is een snurkende kamergenoot (in dit geval ben ik dat…)!

Verder is het leven op zee heel rustig en precies zoals je het in films ziet, zon en blauwe zee. Perfect!

Veel liefs,
Leonard