Santa Cruz de Tenerife

18-11-2013 | 2013 - 2014

Na een ruime week op zee was het gisteren eindelijk zover; vanaf een uur of twaalf kwam Tenerife in zicht! Er hing echt een uitgelaten sfeer aan boord, want na alle vertraging had iedereen er wel zin in om op onze eerste ‘echte’ bestemming aan te komen. Het leven op zee is echter ook heerlijk, zeker nu het de afgelopen dagen steeds lekkerder weer werd! Na al die dagen aan boord waren we allemaal gewend aan de golven, hoewel ik niet meteen wil zeggen iedereen zeebenen heeft (velen, waaronder ik, zitten onder de blauwe plekken van het stoten of vallen na onverwachtse bewegingen…!).

Doordat we Tenerife naderden, kwam de zon steeds vaker tevoorschijn en kwamen ook alle korte broekjes uit onze tassen. Het is geweldig om dan dolfijnen te spotten, terwijl je in de zon op het dek zit, met overal water om je heen. Gisteren mocht ik tijdens het zeilen ook nog eens in de mast klimmen, dat was echt heel bijzonder! Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel een beetje de kriebels kreeg, toen ik helemaal naar boven was geklommen en er een aantal hoge golven kwamen die het schip flink lieten bewegen.

Nu we in de haven liggen, hoeven we natuurlijk geen wacht meer te lopen. Ik zat in de wacht van zes tot negen, waardoor ik vaak zonsopgangen zag. En als de nacht helder was, zagen we heel veel sterren en ik heb de planeten Mars, Venus en Jupiter al gespot! Ik ben benieuwd wat de nieuwe kamerindeling wordt. Sommigen mensen willen graag van kamer wisselen, maar ik heb helemaal geen zin om al mijn spullen te verplaatsen naar een ander klein hutje!

We hebben al veel geleerd over het zeilen. De een is er beter in dan de ander; ik moet toegeven dat ik zelf niet echt zo’n stuurtalent ben… Werken met de zeilen zelf gaat wel goed en mijn handen zijn al niet meer zo zacht als voor vertrek! 🙂  Vorige week had ik een prijsvraag uitgeschreven; wie het beste kon voorspellen wanneer we aan zouden meren in Santa Cruz de Tenerife. Toen we rond kwart voor negen aan legden, werd het duidelijk dat Leo de winnaar was. We lagen nauwelijks aan de kade of iedereen stond al te popelen om naar huis te bellen.

Inmiddels is het woensdagochtend en achter mij staat iedereen te popelen om te vertrekken en de El Teide te beklimmen. We hebben er zin in!

Liefs,
Niki