Deze periode heb ik keukendienst gehad samen met Amelia en Meike. De eerste keukendienst hebben we pasta penne gemaakt en de tweede… ook! Ze waren allebei heel lekker geworden. De eerste was met vis er in en de tweede met echt super veel verse groenten. De tweede keer was nog al stressvol, want Meike lag in bed, omdat ze te zeeziek was om iets te kunnen doen. Ook stonden er die dag MONSTERGOLVEN!?!¡¿¡!
Het schip leek wel een kermisattractie geworden. ’s Ochtends zette ik de borden op tafel. Anti-slipmatje, borden, messen en hopla! Daar kwam weer een MONSTERGOLF!?!¡¿¡! Die besloot dat die borden op mijn voet thuis hoorde. Dat was niet erg prettig. Toen hebben we weer alle bordjes in de kast gezet en hebben een buffet gemaakt. Het was nogal onhandig, maar tafels dekken was niet echt mogelijk met MONSTERGOLVEN!?!¡¿¡! Toen gingen Amelia en ik koken. Het ging allemaal heel erg smooth. We waren ruim voor de lunch klaar met koken, dus daar was ik wel blij mee. Dankzij de MONSTERGOLVEN!?!¡¿¡! was in de rij staan toch een stuk moeilijker geworden dan normaal. Je moest je stevig vast houden of op een van de banken gaan zitten, want er slingerden nog wel eens wat personen door de lucht. Het vasthouden van eten bij deze activiteit is trouwens ook niet aanbevolen. Iedereen vond het eten lekker. Er waren wel wat mensen die twijfelden aan onze keuze om een shitload aan Indiase Kerrie er door heen te gooien, maar als je het proefde, mmm.
Toen was het tijd voor 4 uurtje. We besloten koekjes te maken. Ik had alle spullen op tafel staan en het deeg maken ging erg goed tot ik de vanille er in gooide. Volgens mij lust meneer MONSTERGOLF!?!¡¿¡! dat niet, want binnen 5 minuten lag het potje aan scherven op de grond. De koekjes waren niet super lekker geworden, een beetje gemiddeld. Toen was het tijd voor avondeten. Ik had wat overgebleven pasta opgewarmd met tonijn. We zetten de normale pastabak en die met tonijn op tafel, samen met saus, brood en beleg. Iedereen was rustig eten aan het pakken tot de MONSTERGOLVEN!?!¡¿¡! zich echt kwaad begonnen te maken. Ze dachten ‘nu ben ik er klaar mee’ en gooiden vervolgens de normale pastabak de trap af richting kamer 10. Ik rende naar de keuken om wat doekjes te pakken toen, maar daar staken de MONSTERGOLVEN!?!¡¿¡! een stokje voor. Sophie werd samen met haar schoolboeken en het bankkussen opgetild en naast de bank gesmeten. Nadat ze weer zat rende ik snel door, maar eenmaal aangekomen in de keuken hoor ik de andere bak pasta de trap af duiken. Gauw ben ik terug terwijl ik die rot anti-slipmatjes vervloek. Eenmaal de trap af gekomen is Amelia er al. Ze lijkt nog al in shock. Terwijl ik beneden bezig ben gaat zij alle spullen boven veiligstellen. Als ik bijna klaar ben en naar boven wil leek het de MONSTERGOLVEN!?!¡¿¡! wel grappig om precies op dat moment een bakbrood raket op m’n hoofd af te schieten. Het scheelde maar een haartje. Terwijl ik het brood op ruim vliegt me ook het beleg om de oren. Vervolgens ga ik naar boven. Voorzichtig om niet op jampotscherven te gaan staan. Gelukkig zijn een paar mensen zo aardig geweest om mee te helpen opruimen.
Wanneer we dan eindelijk klaar zijn met opruimen is het tijd voor de afwas. Dit was ook niet makkelijk, want de MONSTERGOLVEN!?!¡¿¡! lieten alle spullen uit de kasten vliegen. Dan weet je dat er echt geen veilig plekje is op deze aarde. Frank was zo aardig om te helpen met afwassen zodat ik de vloer kan schrobben met een schrobber, want het was daar heel erg glad door wat gevallen olie. Daarna was het eindelijk afgelopen. Elke keer dat ik nu iets hoor vallen krijg ik last van m’n PTSS. Laten we hopen dat zoiets nooit meer zal voorkomen.
Met vriendelijke groetjes,
Ken