De wekker bestond deze nacht (voor het eerst sinds tijden) niet uit een enthousiaste keukendienst, maar gewoon uit een simpele wekker. Niet veel later stonden een aantal anderen en ik om 02:00 uur al zingend en kokend in de keuken. Een nachtmenu dat bestond uit pudding, pannenkoeken, popcorn en ananaslimonade werd bereid. Terwijl wij rustig aan het eten waren, op een iets wat apart tijdstip, werden we nogal raar aangekeken door een aantal SaS’ers die niet konden slapen. Alsof er niets was gebeurd lagen we een uur later weer terug in onze bedden.
Gelukkig stond in de ochtend de welgeliefde keukendienst weer klaar om iedereen vrolijk wakker te maken. Die ochtend was namelijk niet zomaar een ochtend, het was tijd voor de tweede, ook meteen de laatste, eigen reis. Cuba was anders, zo ondervonden ook mijn groepje en ik tijdens een bezoekje aan de supermarkt, waar een normale lunch kopen toch iets lastiger bleek dan gedacht. Mijn groepje wilde graag naar Mantanzas en zo zaten we even later in de taxi onderweg naar het oude stadje. In Mantanzas hebben we uiteindelijk brood met suiker geluncht, gezien beleg vinden onmogelijk leek. We regelden een prachtige “casa particular” en aten die avond heerlijk in een (ook zeer goedkoop) restaurantje. Nog snel aten we een ijsje en wandelden we rustig terug door de prachtige straten van Mantanzas. Eenmaal terug in de casa vielen we, met de gedachtes van alles wat nog tijdens deze eigen reis komen zou, al snel in slaap…
Dide