Huh, moeten we nu al opstaan? Maar het is zondag… dan mogen we toch uitslapen? Ik ben nog uitgeput van de vorige dag, hoor!
We zijn op Cuba! En inderdaad, als je uit je bedje kroop en om je heen keek, zag je dat we de baai van Cienfuegos invoeren. Het vlaggetje van Cuba wapperde al hoog in de wind en onze trotse Nederlandse vlag werd met vaart gehesen.
Ik vond ons uitzicht vanaf het schip maar gek. Ik had verwacht dat Cuba zou lijken op Panama maar het decor van de baai was anders. Het was plat, groen en in eerste instantie leek het op Terschelling. De stadskust was bezaaid met witte huisjes met rode daken. Maar ook met koepelkathedralen, lelijke flats en industrie.
Bijna meteen moesten we naar de kant om in te klaren. Het was jammer dat we de overheerlijke pannenkoeken van het ontbijt snel naar binnen moesten proppen.
Hierna gingen we meteen weer aan school om zoveel mogelijke kostbare tijd goed te benutten. En opeens stonden er twee honden en zes mannen in uniform op het dek. Oei, de drugshonden! Dit bezoekje werd heel speciaal. Je zou denken dat een leerling stiekem een kilo cocaïne op zijn kamer had en dat de honden het zouden ruiken en heel hard zouden gaan blaffen, waarna we in grote problemen zouden komen, maar nee, dat was het niet. Het speciale was dat de Cubanen in uniform van alles aan ons vroegen, omdat sommige spullen op Cuba moeilijk te krijgen zijn: scheermesjes, scheerschuim, cola, mayo, oordopjes, een oude mobiel en vast nog meer. Wat blijkt, is dat Trump de handel met Cuba heeft dichtgegooid. Ohja, en Cuba is nogal communistisch (maar officieel niet, natuurlijk)… Dat verklaart deze speciale situatie wel.
Nou, weer wat geks meegemaakt, en door!
Antoine