Na gisteren een heerlijke dag te hebben beleefd, die voor mij bestond uit boodschappen doen bij de groothandel én vrije tijd, begon het serieuze werk weer. Adios Curaçao en Panama ‘here we come!’
Voordat we vertrokken, moesten we afscheid nemen van onze dierbare scheepskok Alet. Er werd hevig geapplaudisseerd en gejoeld toen ze met haar tassen de haven uit paradeerde. De rest van de reis zullen we het op culinair gebied zelf maar moeten uitzoeken. Toen dat gebeurd was en de Thalassa eindelijk zeilklaar was, ging de pondjesbrug open en werden we uitgezwaaid door vele voorbijgangers op de brug en kade. Eindelijk waren we weer op zee! Frisse lucht, deining, geen geluid meer van auto’s en in de verte Curaçao dat langzaam aan het vervagen was. We vielen al weer snel in het dagelijkse ritme dat we bij de oversteek ook hadden: de wacht liep wacht en school zat aan school tot 18:00 uur. Toch is het altijd weer wennen en gingen de meesten al wat vermoeider dan normaal op tijd naar bed. Morgen breekt voor mij een grote dag mij aan: zestien worden gebeurt namelijk maar één keer!
Elena