Vandaag zat ik rustig een boekje te lezen in de salon, vlak voordat mijn wacht begon, toen Sam ineens in de deuropening stond en een magisch woord riep: ‘WALVIS!’ Iedereen rende naar het bovendek en staarde naar het water. Onze stuurvrouw Nienke had een walvisstaart gespot aan bakboord, heel dichtbij. Na een tijdje naar het water staren en ons afvragen of het niet een grap was, begonnen de docenten er op aan te dringen dat de schoolploeg echt weer aan de slag moest. Ik mocht gelukkig nog wel aan dek blijven. Toen de meesten met tegenzin weer naar beneden waren gelopen en ik naar het water aan bakboord aan het staren was, schreeuwde iemand achter op het bovendek en wees; nu zag ik het ook! Ik zag voor een halve seconde een soort grijze plek onder water achter ons aan zwemmen, op een best grote afstand. Daarna kwam er alweer een golf waardoor ik hem niet meer zag. Ik heb hem niet echt gedetailleerd kunnen bekijken, maar ik heb hem wél gezien!
Lisabeth