Dat leek ons nou echt een leuk idee: ‘s nachts bakken en overdag slapen.
Een mede-SaS’er en ik solliciteerden samen als banketbakkers deze scheepsovername. We bedachten samen een plan en een schema dat we gingen volgen: wanneer het keukenteam ’s avonds klaar zou zijn, was de keuken van ons. Daarna konden we dan slapen tot aan de lunch. Wij bakten het brood en maakten een drie-uurtje en een vijf-uurtje. We hebben heel veel lekkere dingen gemaakt deze vier dagen: brood, focaccia, gevulde eitjes, cake, poffert, pittige gehaktballetjes in tomatensaus, kokos-amandel taart, lemon curd, meringue en chocomel. Ook hebben we een “virgin baco” op tafel gezet bij het eten. Iedereen was behoorlijk onder de indruk tot ze bedachten wat er over is van een baco als er geen “ba” in zit.
We hebben het enorm gezellig gehad met zijn tweeën. De ene nacht had de een er meer zin in dan de ander moet ik eerlijk toegeven, maar we zorgden goed voor elkaar en we maakten er elke nacht weer wat leuks van. We kwamen erachter dat we echt een goed team zijn! Er was een dag dat we zolang door moesten bakken dat we zelfs het keukenteam van de volgende dag wakker konden maken. We konden overdag wel bijslapen, maar ik dacht dat ik daar alleen maar nog meer slaap van zou krijgen en ik was in de nacht steeds heel wakker en zelfs druk, dus dat was heel fijn. We werkten lekker door en hebben oprecht hele lekkere dingen gemaakt waar iedereen erg blij mee was. Wij hadden beiden nog nooit brood gebakken aan boord en dat verliep ook veel beter dan verwacht. De broden zagen er goed uit.
In de nacht liepen er steeds veel mensen langs de keuken die wacht hadden. Op een nacht zagen we gewoon alle drie de wachten voorbij lopen en als ik bezig was met iets maken mocht iedereen even wat proeven. Zo had je voor of na je wacht een hapje van het vijf-uurtje meringue-ijs of een gehaktballetje.
We hadden op een dag ook nog heel wat chocomel over dus besloten we die op te warmen en naar de wacht te brengen. Ik wist niet dat je mensen zo blij kon maken met chocomel. Er zijn er twee nog letterlijk op kun knieën gegaan voor ons daarna.
Dat is denk ik waar ik dit soort dingen echt voor doe en waar ik de energie en motivatie uithaal. De mensen die zo dankbaar zijn voor ons bakwerk. Als het even zwaar is, dan hou ik die mensen maar in mijn achterhoofd en bak ik met alle liefde voor ze.
Noor