We zitten met z’n allen nog moe van de eigen reis aan het ontbijt, met de verwachting dat de aankomende dag een schooldag zou worden. Maar dan zegt Sam opeens dat we vandaag een wachtwissel hebben en een hutwissel. Wat, die zou toch pas op Bermuda zijn? Blijkbaar niet.
Toen iedereen klaar was met eten, verzamelde iedereen zich op het achterdek waar Sam de nieuwe wachten vertelde. Iedereen kreeg een wacht die ze nog niet hebben gehad. Daarna werd de nieuwe hutindeling bekend gemaakt. We hadden bijna een jongensprivé (de enige kamer waar niet twee of drie mensen maar 5 mensen slapen), maar dat kwam niet uit met de wachten, jammer. Iedereen begon opnieuw zijn tas in te pakken net nadat ze gisteren uitgepakt waren na de eigen reis.
Toen iedereen al zijn spullen in de nieuwe kamer had gezet en de hut een beetje ingericht, was er al weer de volgende mededeling. Er hing een nieuw briefje op de mast: “wachtschema Cuba-Nederland.” Dat was het moment waarop ik besefte dat de terugreis nu echt begonnen is.
Leo