Tijdens het plannen voor de eigen reis met behulp van de Lonely Planet pikt iedereen nog best veel van elkaar mee. Vooral wat de plannen en bestemmingen zijn van andere groepjes. Uiteindelijk is het wel duidelijk dat iedereen ongeveer hetzelfde rondje gaat doen. Wat ergens best logisch is omdat het oosten van Panama verboden terrein is en iedereen graag stad, kust en binnenland wil bezoeken. Vooral San Carlos (het surfstadje), El Valle (het bergstadje) en natuurlijk Panama City waren grote kanshebbers om andere groepjes tegen te komen. Al helemaal als vijf van de zeven groepjes in het hetzelfde hostel willen verblijven. Elke keer dat twee groepjes elkaar tegenkomen gaat de telling omhoog. De begeleiders zijn er niet op uit maar willen wel zoveel mogelijk foto’s waar tenminste twee volwassenen op staan. Via foto’s met het aantal in vingers/handen uitgedrukt houden ze bij bij hoe vaak groepjes elkaar tegenkomen. Uiteindelijk in Panama City waar iedereen de laatste dagen in hetzelfde deel van de stad zit (omdat daar alle hostels zitten), loopt de teller snel op. Volgens mij tot ergens in de veertig. Bij het zien van een ander groepje gaat iedereen zich meestal snel verstoppen, omdat ze dan geen zin hebben om weer een ander groepje tegen te komen.
Het leidde wel altijd tot leuke momenten, want er moesten steeds meer handen en vingers aan te pas komen om het juiste aantal uit te beelden.
Nynke