De warmte ontwijken is een van mijn sterkste punten.
Na school ben ik samen met nog iemand boven in de mast geklommen, dit is de koudste plek op het schip. We waren ons namelijk aan het voorbereiden op de warmte gecombineerd met de sportclub waar we sinds kort lid van zijn. Tien voor zes zijn we langzaam de mast uit geklommen richting de warmte. En dan om zes uur starten. Sommige oefeningen zijn wel lastig op een bewegend schip, maar vandaag bewogen we niet te veel, en dan heb ik het over het schip niet over de sporters.
Toen we klaar waren en ik een bodybuilder was geworden, liep ik meteen door naar het meest tactische plekje tegen de warmte als je niet de mast in wilt. Dit is het ventilatieluik achter de bar. Als je daar op gaat staan, waait je haar gewoon een beetje op van de tocht, tegelijkertijd heb je vanaf die locatie aan je rechterhand een tap met ijskoud water en aan je linkerhand een ijsblokjesmachine. Laat de ijsblokjesmachine alleen nu even kapot zijn, maar die hoop ik binnenkort weer terug te vinden op mijn favoriete plekje.
Daarna heb ik twee karbonades bij het avondeten gehad en in de middag twee worstjes, de vriezer werkt namelijk nog steeds niet, en weggooien zou zonde zijn. Binnenkort is dus wel al het vlees op door de hoeveelheid die we nu eten en komen we in een vegahongersnood, maar dan ga ik wel in het kookboek kijken voor lekkere vegetarische recepten.
Conclusie: Ik weet de kou wel te vinden, maar het vlees nog niet.
Kiki