Vandaag was er op de horizon een stipje te zien. Het bleek het schip van de Duitse variant van School at Sea te zijn: de Thor Heyerdahl. Hier is maar één juiste reactie op: INHALUHHH!!
Ik stond aan het roer toen ik naar bakboord keek, en de Thor Heyerdhal (het Duitse schip) zag. Mijn ogen waren snel weer gericht op het kompas: We voeren 210 graden. Soms keek ik even naar de boeg om te kijken of ik genoeg roer gaf zodat de punt draaide. Dan weer naar het kompas kijken, en naar de oceaan, het kompas… en opeens een walvis! Ik heb het ruggetje van een walvis gezien! Dat kan ik afstrepen van mijn bucketlist. Echt ongelofelijk, maar ik hoop hem nog eens dichterbij te zien.
Iets later vertelde Sam dat mijn moeder de Thalassa al via Instagram had aangemoedigd om het Duitse schip in te halen (ze had gezien op Vesselfinder dat we bij elkaar in de buurt waren). Mission completed: Het schip ligt ergens achter ons. Maar ik denk dat ze dat ook al door had. De walvis is nog wel een verrassing (voor mij ook). En er was ook nog eens op de achtergrond nog een mooie zonsondergang te zien.
Conclusie: Ik heb te weinig ogen of er was te veel te zien.
Kiki