Drie dagen geleden zat ik nog samen met mijn 33 mede-SaS-leerlingen om een kampvuur op het strand van IJmuiden. De volgende dag voeren we de sluizen door en zagen we na 6 geweldige maanden al onze familie, vrienden en kennissen weer. Het duurde even voordat we de sluis in konden omdat we op het kleine stukje dat we moesten varen naar de sluis opeens problemen kregen met de motor. Terwijl Martin (de kapitein) de machinekamer in ging om het probleem op te lossen stonden alle leerlingen aan dek in de verte te turen op zoek naar hun familie. Na een tijdje had ik ook mijn familie gezien (en vooral gehoord). Nadat het machinekamer probleem op was gelost en de sluizen open gingen konden we om 11 uur aanleggen aan de kade. Toen de douane van boord was en we ons afscheidsliedje hadden gezongen kwam het moment dat we van boord mochten en we eindelijk onze familie in onze armen konden sluiten. Na veel speeches, heel veel tranen, knuffels en afscheid zat ik opeens weer in de auto op weg naar huis. Thuis was alles opeens veel groter geworden, de plafonds waren hoger, de keuken was groter, mijn kamer was opeens zo groot, het was allemaal zo schoon, het was veel te stil, de trap was opeens niet stijl meer en het rook zo lekker!
Inmiddels ben ik wel weer een beetje gewend aan thuis.
Ik mis alle SaS-leerlingen, de crew, de Regina Maris en zelfs de vele -niet altijd even lekkere- geuren van ons schip nu al heel erg maar ik weet ook dat er nog zo veel dingen gaan komen en dat ik ontzettend dankbaar moet zijn dat ik deze reis, waarvan ik met volle teugen heb genoten, heb kunnen maken.
Tessa