Oftewel: de eerste dag van een scheepsovername.
Het leek een doodnormale ochtend. Ik werd wakker om zeven uur en liep naar boven voor mijn dagelijks rantsoen havermout. Ik schrok toen ik ineens de 4-8 en de 8-12 wacht aan dek zag, geleid door een mede-SaS’er. Ze riep: “Hé matroos, ben je met ons of tegen ons?” Ze bleek de nieuwe kapitein te zijn en vertelde me dat het plan was om straks rond negen uur uit te varen richting Bermuda. Uiteindelijk voeren we na de lunch om één uur ‘s middags weg. Ik had de eerste wacht. De kapitein voer de baai uit alsof het niets was en toen zaten we weer op open zee.
De kapitein ging snode plannen smeden in haar hut met een mede-SaS’er die tot stuurman was benoemd. Mijn eigen oude stuurman was nergens te bekennen. In de luwte van het eiland is er zeiltechnisch weinig te doen, maar we konden ons zoet houden met de schoonmaak. Er gingen al wat geruchten rond het schip dat er “iets groots” aankwam en toen ineens werd iedereen de salon ingeroepen. De kapitein ging even duidelijk maken hoe het zat. Er waren wat opmerkingen gemaakt en er was zelfs speculatie dat de persoon die die dingen had gezegd de plank moest lopen. Na een indrukwekkend verhaal van de kapitein over waarom het niet oké was, kon diegene onder voorbehoud blijven.
De sfeer was nog wel erg goed. Sinds die enge Belgische kapitein weg is, is iedereen enthousiast om weer te varen. Al is het effect van de motor wel merkbaar. Het constante geronk en de stank van de uitlaat in de gangboorden zorgen er toch altijd voor dat de sfeer wat anders is. Wachten zijn een stuk saaier en mensen slapen slechter. Er werden veel pogingen tot zeil zetten gedaan, maar het had steeds weinig zin. Je merkt het altijd, als de motor een dagje aanstaat of zelfs een paar dagen, dan wordt het minder gezellig. Toch is het wel erg leuk om weer op weg te zijn.
Ik kan er wel aan wennen, zo’n scheepsovername. Ik had net als acht anderen gesolliciteerd voor stuurman. Het kunnen er maar drie zijn natuurlijk dus het was wel spannend. Ik ben nogal competitief en wil graag winnen dus ik zat er enorm stuk van toen ik hoorde dat ik het niet werd, maar ik gun het de anderen natuurlijk ook heel erg. Drie zeer geschikte mede-SaS’ers zijn het geworden. Zouden jullie er goed mee kunnen omgaan? Ik wist al van mezelf dat ik het lastig zou vinden, maar ik ga toch gewoon genieten van de aankomende dagen.
Matroos zijn is ook erg leuk. Geen verantwoordelijkheden en alle tijd om andere dingen te doen. Zoals de vishengel uitgooien! Vandaag hebben we nog geen succes gehad, maar ik heb goed gemanifesteerd voor wind en voor vis! Bij de wachtoverdracht was er een korte manifestatie-sessie door mij geleid. Doe even mee, eerst voor de wind, adem in en adem hard uit. Doe dat nog twee keer en dan voor de vis. Blub blub blub blub *op en neer met je lichaam* blub.. blub blub blub.. blub… Dankjewel. Dus morgen twee vissen en windkracht zeven graag!
Tot de volgende!
Mees
*nagekomen bericht: het manifesteren heeft gewerkt, hartelijk dank! De volgende dag hebben we twee barracuda’s aan de haak geslagen! En veel wind, maar wel de verkeerde kant op, dus dat kan nog wat beter…