Vandaag was het tijd voor zelfreflectie. Dat betekent drie uur lang helemaal alleen NADENKEN. Lekker ontwikkelen dus. Na het ontbijt vertrok de eerste helft van de groep. Met de bijboot werden we aan land gebracht. We liepen een klein stukje een berg op en daar splitsten we allemaal op. We zochten allemaal een plekje ergens in de buurt. Sommigen maakten een wandeling door de jungle, anderen zochten een mooi plekje onder een boom. Leerlingen die alle beesten wilden vermijden zochten juist een plekje op een bankje of muurtje. Veel mensen hebben erg leuke dieren gezien, er zijn slangen gespot en heremietkreeften en zelfs een leguaan. Ik persoonlijk was tussen de geiten beland, dat was heel erg gezellig. Zo had iedereen zijn eigen unieke ontwikkelmoment.
Wat namen we mee: onze brief aan onszelf die we twee maanden geleden hadden geschreven, water en een sinaasappel (een hele lekkere sinaasappel, die toch weer een goed kwartier van je tijd vulde). Voor de rest had iedereen zelf nog wat dingetjes meegenomen. Zo hadden veel mensen hun dagboek, leesboek of schetsboek mee, sommigen hadden de brieven van thuis uit de kerstdoos mee, en veel leerlingen hadden nog wat snackjes meegenomen. Iedereen heeft dit reflectiemoment natuurlijk anders ervaren maar uit de gesprekken na afloop en mijn eigen mening kan ik halen dat we het allemaal heerlijk vonden. Zo lang alleen zijn we heel lang niet meer geweest. De meesten zeiden dat ze zo nog een paar uur hadden kunnen blijven. Het was een goed moment om ons even goed te realiseren wat voor ongelofelijk vets we nou eigenlijk aan het doen zijn!
De rest van die dag was ook erg relaxt, iedereen leek even heel rustig en op orde te zijn. Die avond hebben we nog gezwommen voor het eten, en daarna lag iedereen al vrij snel in de hangmat. We waren toch wel een beetje moe van al dat nadenken.
Groeten,
Zora