Vanochtend werden we wakker in onze hangmatten, met een prachtige zon die opkwam achter São Vicente. We hebben met z’n allen het hele schip opgeruimd om een dagje op pad te gaan. Aangezien we in de baai lagen moesten we in de bijboot naar de wal. Dit was de eerste keer dat we met de bijboot gingen en we hebben gelijk geleerd dat we niet in de punt moeten zitten want dan word je kletsnat!
Aan wal werden we in twee groepen verdeeld voor een bustour over het eiland. Tijdens de tour vertelde een gids ons heel veel over het eiland en de omringende eilanden. Eerst zijn we naar de hoogste berg van het eiland gereden. Dit ging niet helemaal soepel, want de wegen zijn op São Vicente niet zoals we ze in Nederland gewend zijn. Ze zijn namelijk gemaakt van kleine keien. Ook de busjes konden het af en toe niet aan en stopten er soms plotseling mee. De sfeer in de busjes zat er heel goed in en we konden heel goed genieten van het prachtige landschap dat het eiland te bieden heeft. We konden tijdens de busreis ook heel goed zien dat de mensen die er wonen het best wel zwaar hebben en dat het hard werken is. Veel huizen zijn half af, het leven speelt zich buiten af, er ligt best wat afval en de wegen zijn dus niet al te best. Ik vond dit heel indrukwekkend maar ook wel een beetje schokkend om te zien.
Boven op de berg hebben we typische Kaapverdische thee gedronken en kregen we een soort beschuitje met jam van papaya. Nadat iedereen z’n thee op had en uitgebreid de tijd had genomen om foto’s te maken, gingen we weer verder. We gingen naar een klein vissersdorpje. Hier konden we genieten van de prachtige zee en hebben we wat schelpjes gezocht. Daarna reden we door naar een plekje waar we konden zwemmen. We konden vanaf een steiger het water in springen en lekker afkoelen. Ik had samen met een paar anderen geen zin om te zwemmen en we hebben pootje gebaad. Nadat iedereen weer was afgedroogd, vertrokken we naar een heel leuk restaurantje met uitzicht op de zee. Hier kregen we lokale vis en andere lekkernijen. Het was erg lekker en bijzonder om te zien hoe de mensen daar leven.
We gingen via de andere kant van het eiland weer terug naar Mindelo, de grootste stad van het eiland. Daar kregen we ook nog even onze telefoon voor een uurtje. Deze konden we wel alleen maar gebruiken bij internetcafe’s aangezien we niet meer in Europa zijn. Het was heel fijn om weer even de bekende stemmen van thuis te horen voordat we weer aan boord stapten.
Na een super leuke dag aan wal, was het weer tijd om het anker op te halen en dan nu echt te vertrekken naar Dominica!
Laura