Vandaag vond ik tot nu toe de leukste dag. Waarom? Er is gewoon ongelooflijk veel leuks gebeurd vandaag.
De dag begon sowieso goed omdat Sam onze kapitein, onze Aquaman / Zeus in vlees en bloed, onze kleine prinses, JARIG was!
We hadden pasta bolognese voor de lunch, daar was ook iedereen blij mee. Het tempo lag laag want we voeren de helft van de tijd niet eens één knoop. Iedereen dacht dat het gewoon een langzame, relaxte dag zou worden. Maar wat werden we verrast.
Niet lang na de lunch zagen we Sander heel blij naar het bovendek rennen en we wisten allemaal dat dat betekende dat er iets aan de hengel zat. En ja hoor, een heuse tonijn van 7,5 kg, de grootste die we tot nu toe hebben gevangen! We hebben hem Stefan genoemd. Deze keer waren er wel een stuk minder leerlingen aanwezig bij de ontleding van de vis, dus dat begint ook zijn magie te verliezen vermoed ik. Tijdens het ontleden zagen we een verfblik voorbij dobberen. Het was de eerste keer dat ik afval zag op de open zee, dat was wel triest.
Voor het vieruurtje zongen we een zelfgeschreven lied voor Sam, over zeilen natuurlijk. We werden verrast met marmercake en toen kregen we te horen van de jarige job dat hij ons ook nog zou trakteren op een Kit-Kat en twee bolletjes ijs. We dachten allemaal dat het hoogtepunt toen al bereikt was.
Na het vieruurtje ging Sam zijn verjaardagsdoos openen. Die had de SaS-groep van vorig jaar gemaakt. In de doos zaten meerdere aparte objecten: een My Little Princess-adventkalender, een zak Snickers, een rood T-shirt met het Zaanse mayo logo erop, een pot Calvé mayo en slingers natuurlijk. Sam heeft dus een liefde voor mayo en Snickers.
Toen werden alle zeilen gestreken en ging de motor uit. Even dacht ik dat er misschien iets aan de hand was maar ik dacht er niet te veel over na.
We moesten weer aan school, maar Sam zei dat hij iedereen gezamenlijk op het middendek wou spreken. Oh nee! Dat was de meest voorkomende reactie. We verwachtten dat we opbouwende kritiek zouden krijgen oftewel op ons donder omdat we weer iets doms hadden gedaan. Maar we kregen het beste nieuws op aarde. Er was natuurlijk een reden voor het strijken van de zeilen. Het was om het schip stil te leggen. WE MOCHTEN NAMELIJK ZWEMMEN OP DE OCEAAN (zwemmen terwijl het schip snel voortbeweegt is niet slim). Het zwemmen was zo leuk. Het voelde niet zoals een zwembad omdat er geen bodem was. Het voelde niet zoals bij het strand zwemmen omdat zwemmen met deining anders is dan met golven en het water was veel helderder. Ik sprong als eerste van de kluiverboom en het voelde echt alsof ik twee seconden door de lucht viel voordat ik het water raakte en dat gevoel van „vliegen“ gaf spanning en vreugde.
En toen ineens waren er zelfs ook nog walvissen(!!) rond de boot aan het zwemmen(!!!!) terwijl wij ook in het water waren(!!!!!!!!). Op dat moment kon niks de dag kapot maken.
Na afloop tijdens het douchen op het dek voelde het echt alsof we een grote familie waren. Op datzelfde moment kwamen de walvissen dichter bij de boot. Je kon ze veel beter zien en het leek bijna op het einde van een Disneyfilm met blije dieren en dat iedereen nog een lang en gelukkig leven gaat leiden. Kortom, het was een hele goede dag.
Gaius