Het was een dag die begon zoals vele anderen: we voeren ondertussen op zee, dus voor een groot deel van ons betekende dat wacht. Voor een ander gedeelte betekende dat daarentegen veel school. Zo werden er opvallend veel wiskunde A-toetsen vandaag gemaakt (waaronder door mijzelf), en werd er de hele ochtend hard “geschoold”. Voor de wachten was er alleen lang niet zo veel te doen. Dit kwam doordat we tegen de golven in gingen, waardoor we op de motor naar Tenerife voeren. Hier kwamen wij in de middag namelijk weer aan, omdat een van onze mede-SaS’ers wegens persoonlijke redenen van boord ging stappen.
Hieraan wijdden wij dan ook de middag: we hebben met zijn allen gevoetbald op de kade, waardoor de bal een aantal keer het water in vloog. Uiteindelijk sprong iemand het water in en is een andere leerling een keer in de kade geklommen om een bal te redden! Ook zijn wij met zijn allen naar de McDonalds geweest, hebben we pannenkoeken gegeten en van ’s middags tot ’s avonds uitgebreid de tijd genomen om gedag te zeggen en om onze mede-SaS’er uit te zwaaien. We waren allemaal verdrietig.
Het vertrek was daarna natuurlijk te merken op de boot, maar op een schip kan je niet bij dit soort dingen blijven haken. Na het afscheid vertrokken we meteen en ging het standaard SaS-leven weer in, dat betekent wachtlopen en schoolwerk. Er moesten nog veel SaS-story’s, sailmail en SaS-PO’s afgemaakt worden, dus er ontstond zowaar een hele computerclub na het avondeten, waar iedereen druk bezig was met haastig een aantal laatste dingen af te maken.
Uiteindelijk dus een unieke dag die een impact op de hele reis zal hebben, maar ook nieuwe hoop en vertrouwen voor sommigen met zich meebracht. Nu ook écht op weg naar Dominica en met een grote oversteek als vooruitzicht is er geen gebrek aan speculatie over hoe de komende dagen gaan verlopen, maar dat kan alleen de toekomst ons zeggen!
Felix