De dag begon met een flink tempo op het water. Tijdens mijn wacht van 8.00 – 12.00 uur stond ik aan het roer met een goede windkracht 7. We behaalden wel een snelheid van ruim 11 knopen, en dat maar op vijf zeiltjes! We varen nu nog ter hoogte van de golf van Biskaje en dat betekent dus wel dat er nog een flinke deining staat. Hier en daar hangen nog wat kotsende mensen over de reling, maar de groepssfeer zit er zeker in. Zo ook tijdens mijn wacht.
Tijdens de wachten leren we allerlei handige dingen over het schip en het zeilen, bijvoorbeeld hoe je een dik touw makkelijk kunt opschieten, technieken om aan lijnen de trekken en hoe je de positie van het schip in kaart kunt zetten aan de hand van coördinaten. Bijna elke wacht is er wel wat te doen en elke wacht heeft ook hun eigen klusjes. De klusjes van mijn wacht zijn de wc’s schoonmaken en de groente keren. Toen alle klusjes gedaan waren, gingen we de binnenkluiver, het bezaanstagzeil en de bovenmars zetten. Toen we de binnenkluiver gingen zetten mocht ik in het kluivernet staan om het zeil uit te pakken. De kick die je krijgt met de hoge golven en de stevige wind is niet uit te leggen, super gaaf!
Alle zeiltjes waren gezet, alle klusjes zijn gedaan en iedereen zit op het bankje voor de stuurhut op de uitkijk. Opeens horen we de kapitein schreeuwen: „“Daar! Een walvis!“ . Binnen enkele seconden staan er 37 leerlingen en vijf leraren op het dek die allemaal de walvis willen spotten. Ik durf zelfs met enkele zekerheid te zeggen dat iedereen nog sneller naar buiten rende voor de walvissen dan voor het brandalarm dat afging een tijdje terug. Jammer genoeg waren de walvissen al snel weer vertrokken, maar het was zeker mooi om ze gezien te hebben. Nadat iedereen weer terug naar de salon was gegaan, gingen we snel door met onze wacht, uitkijkend over het ruige water met de sterke wind die door onze haren suisde. Daar stonden we dan met z’n allen, voor de stuurhut met de koers gericht op het prachtige Tenerife.
Max K