We zitten nu al een tijdje aan boord, om precies te zijn drie weken, en we merken wel dat we bijna niks van de buitenwereld meekrijgen. Soms vragen we aan de docenten „hoeveel staat het” als er een voetbalwedstrijd gespeeld wordt van onze favoriete club, maar dat is het ook. Soms verlangen we ook naar social media, om even alles te checken: is dat ene populaire koppel nog bij elkaar??
Doordat we onze telefoon niet hebben, merk je wel dat de band in de groep sterker wordt.
Er is erg hoge deining en veel mensen zijn zeeziek, maar als er muziek wordt gedraaid merk je dat er gelukkig weer wat glimlachen komen. Er was zelfs heel even een klein feestje op het achterdek en ineens was de zeeziekte weg. Tot we weer aan school moesten natuurlijk 😉
Het nieuwe schema van de wachten is vandaag ook ingegaan, dus twee dagen wacht en twee dagen school. In plaats van drie uur wacht hebben we nu vier uur wacht, dat kan wel pittig zijn. Als je niet met die ene vriend of vriendin in de groep zit, merk je dat je elkaar bijna niet ziet, behalve bij de lunch waar iedereen bij moet zijn. iedereen kletst dan even bij en als de lunch voorbij is, gaat iedereen weer zijn eigen gangetje. De ene gaat veder in de keuken waar alles heen en weer gaat door de hoge golven. De ander gaat verder genieten van het half uurtje pauze voordat de schooldag weer verdergaat. En weer iemand anders gaat wachtlopen. En er is nog veel meer wat we hier allemaal doen, maar dat lees je wel in het volgende blogje!
Tot de volgende! Groetjes
Maud