Zondag 15 oktober. Inscheepdag voor School at Sea 2023-2024. De inscheepdag zorgt voor gemengde gevoelens. Aan de ene kant is de spanning van het eindelijk, eindelijk aan boord stappen. Het voorbereidingstraject voor deelname aan School at Sea, dat voor sommigen soms wel jaren duurt als je telt vanaf het moment dat ze voor het eerst over ons hoorden, heeft nu wel lang genoeg geduurd. Tijd om te gaan! Aan de andere kant daalt bij sommigen nu pas écht het besef in dat ze daadwerkelijk zes maanden van huis zullen zijn en ouders, broertjes, zusjes, opa’s, oma’s, andere familieleden en vrienden moeten missen.
Dat was bij mij ook een beetje het geval. De afgelopen twee jaar was mijn partner als docent aan boord ook met School at Sea mee, maar ze heeft een nieuwe baan gevonden. Dit jaar is ze er dus niet bij en hoewel we dat allebei al maanden wisten en het ook niet de eerste keer is dat ik zonder haar School at Sea ga doen, viel ons afscheid me toch zwaarder dan ik had gedacht. Vóór het echte uitzwaaimoment hebben we met een dikke knuffel afscheid genomen op de parkeerplaats en is ze in de auto gestapt en naar huis gereden. Dat was toch even slikken. Nu zou ik (weer) een mooie reis gaan maken, maar zonder haar… Dat deed me denken aan een plaatje dat ik op internet voorbij zag komen:
Ook voor de nieuwe lichting SaS’ers dekt deze quote heel mooi de lading van de reis die zíj gaan maken. De reis en de bestemmingen op zich zijn leuke bijkomstigheden, maar de kern van School at Sea is toch vooral de connectie met anderen en het sámen beleven van de reis en de bestemmingen. En dat gaat pas net beginnen, dus om maar lekker met een cliché af te sluiten: afgelopen zondag was niet alleen een afscheid, maar ook het begin van een hele mooie en leerzame ervaring.
Trossen los dan maar?
Sander (onderwijscoördinator aan boord)