Voor de eerste keer in zes maanden helemaal alleen. Niemand om je heen. Het is compleet stil op een paar vogels en Franse wandelaars na. Je zit in de duinen. Voor je zie je het brede strand en de zee met de rotsen. Nu en dan zie je iemand in een School at Sea-jas voorbij lopen. En dat twee en een half uur lang. De solobivak noemen we het ook wel. Al is het niet echt bivakkeren, maar meer een stilte-oefening van een paar uur.
We beginnen na de lunch aan een mooie wandeling langs de Franse kust. Er wordt gezellig gekletst, want eenmaal aangekomen op het strand mogen we niet met elkaar praten. Het is de bedoeling dat je twee en een half uur lang op jezelf bent.
Alle SaS’ers verspreiden zich over het strand en zijn in diepe gedachten. We denken na over de terugkomst en hoe je thuis verder wilt gaan. We denken ook terug aan de reis en de mooie momenten die we hebben beleefd. Wat waren je hoogtepunten en wat waren je dieptepunten? En wie wil je na deze zes mooie maanden nog terug zien?
Als de tijd voorbij is, verzamelen we weer. Er wordt tijdens het teruglopen rustig in kleine groepjes gesproken waar we aan gedacht hebben. Iedereen vindt de bivak heel fijn en rustgevend. Het was een geslaagde dag!
Mila