Een reis van zes maanden lang, op een zeilboot, zonder ouders, naar de andere kant van de wereld. Het klinkt denk ik als een droom voor iedereen. Bij deze reis horen ook taken buiten het zeilen en gewoon school. Zo schrijven we SaS-PO’s, SaS-Story’s en ook deze blogjes. We naderen al weer het eind van de reis en alles komt ook op z’n end.
Vandaag schrijf ik mijn laatste SaS-blogje ooit. Het is een beetje treurig allemaal, maar de reis kan natuurlijk niet oneindig lang duren. Ik kijk anderzijds er ook weer heel erg naar uit om weer lekker thuis te zijn met alle vrienden en familie om me heen. Allemaal super dubbel eigenlijk. In de groep heerst ook het gevoel om van de laatste maand de leukste te maken. Er is een gezellige en gemoedelijke sfeer. Er wordt hard gewerkt aan het jaarboek en allemaal andere dingen, zodat we zoveel mogelijk herinneringen hebben om naar terug te kijken als we weer thuis zijn.
We genieten allemaal nog super erg van de laatste maand, maar straks is het tijd. Tijd om van boord te stappen. En dan, is SaS ECHT voorbij.
Eise