In Cuba willen allemaal mensen je helpen. De één regelt een casa (slaapplek) voor je, een ander een taxi. De eerste dag dachten we: “Wat een aardige mensen in Cuba, ze regelen alles voor ons en ze vragen er niet eens geld voor.“ We kwamen er echter al snel achter dat Cubanen onderling op commissiebasis elkaar toeristen toeschuiven. Die casa-eigenaar waar je gaat slapen, geeft later het regelmannetje een deel van de opbrengst. Dat is op zich niet heel erg, want mensen moeten ook ergens van leven. Het is wel vervelend als ze je niet met rust willen laten, of als ze iets vertellen wat niet waar is…
Zo waren we op een gegeven moment in een dorpje op zoek naar een plek om te slapen. Op een pleintje kwamen twee mensen op ons af en vertelden ons dat ze een hele mooie casa in de buurt hadden. We zijn ze gevolgd. Toen we aankwamen, was het helemaal niet zo mooi als ze hadden gezegd. We vertrokken, maar zij kwamen achter ons aan en wilden ons steeds naar casa’s brengen van mensen die zij kenden. Het kostte ons veel moeite voordat ze ons met rust lieten.
Soms is er maar een manier om dingen in Cuba op te lossen: gewoon boos worden of net doen alsof je boos bent. Die Cubanen snappen ook wel dat je maar gewoon speelt maar ze snappen de boodschap wel.
Joep