Het was 5 uur ’s nachts. Het was pikzwart. De wind gierde om ons heen. Ergens in de verte klonk het geklapper van een zeil, maar voor de rest is het stil. Dan, ineens, een geluid dat je bloed doet stollen…
Tijdens onze wacht van 3-6 hadden we weinig te doen. Het stormde en we hadden wind tegen, dus voeren we op de motor. Omdat er af en toe golven over het middendek kwamen, mochten we daar niet komen. Om de tijd door te brengen gingen we spookverhalen aan elkaar vertellen. Terwijl we dat deden, klonk ineens de bel op het voordek, waar we dus niet mochten komen. We schrokken niet heel erg, en gingen voor de grap elkaar overtuigen dat het een spook was die de bel luide. Terwijl we dat deden, ging de bel opnieuw. Nu flipten er een aantal leden van de wacht helemaal en de rest van de wacht ging het over niks anders dan dat er spoken aan boord waren.
Ga dus nooit spookverhalen verzinnen, want wie weet wordt het werkelijkheid.
Jonas P