21 februari 2022 begon vrij normaal. We ontbeten met havermout en de 8-12 wacht verzamelde zich achter de stuurhut voor de wacht. Aangezien de nieuwe soort havermout (gekocht in Panama) bij sommigen niet zo in de smaak viel, moest het groepshumeur nog een beetje worden opgekrikt. Gelukkig kwam de Caribische ochtendzon langzaam te voorschijn en daar kan zelfs het chagrijnigste ochtendhumeurtje niet tegenop, dus na een tijdje zat de sfeer er al lekker in.
Het was in deze wacht zo rustig dat er zelfs werd gevraagd of we de zeilen niet konden laten zakken zodat we een duik konden nemen. Bij velen staat het namelijk nog hoog op de bucketlist om midden op de oceaan te zwemmen, maar dat is alleen mogelijk als er echt geen wind, stroming en deining is. Sowieso leek het ons nadat we een aantal ´Portugese oorlogsschepen´, een kwallensoort die een van de meest pijnlijke steken ter wereld heeft, hadden gezien, toch een iets minder fijn gevoel om hier lekker rond te badderen.
In de avond volgde er een nog een prachtige wacht waarin we, nadat we de brood hadden gebakken, genoten van een geweldige maansopkomst. Op de 22ste was ik jarig, dus om 12 uur ´s nachts voelde de wacht zich zeker niet gegeneerd om het halve schip te wekken door uit volle borst meteen ´happy birthday´ te zingen. Gelukkig maakte dit het SaS-plaatje wel af, want een jaar geleden had ik mij niet kunnen voorstellen dat ik hier vlak bij Cuba, in het maanlicht, op de Thalassa mijn verjaardag zou vieren.
Karsten