Tijdens de tocht van Tenerife naar Kaapverdië begint het: de ongenode gasten aan boord. Soms wordt dit niet eens opgemerkt! Na een paar dagen hangt er dan ineens een onaangename geur in een hoek van het schip en na een korte zoektocht wordt de verstekeling alsnog gevonden en overboord gegooid. Vervolgens worden de wachten streng toegesproken, want zij hebben duidelijk het rondje dek niet goed genoeg uitgevoerd. Als dat wel zo was geweest, dan was de verstekeling natuurlijk een stuk eerder opgemerkt…
Soms worden de verstekelingen eerder of zelfs op het exacte moment dat ze aan boord komen opgemerkt, zoals door Jesse in ’18-’19:
Vandaag, of eigenlijk afgelopen nacht, begon het al met alle beesten. Om half één ‘s nachts liep ik over het dek, omdat we net een van de zeilen hadden weggehaald, toen er ineens iets tegen mij aan stootte. Ik schrok me dood, omdat het helemaal donker was. Ik keek om mij heen en zag een vliegende vis op het dek liggen. Er was een vliegende vis tegen mij aan gevlogen!
Nadat ik had gezien dat het om een vliegende vis ging, ben ik snel naar beneden gerend om Pascal en een emmer water te halen. Toen ik terug was bleek de vis het helaas niet overleefd te hebben en ben ik weer verder gegaan met de wacht. In de middag moest ik bezig met de praktische opdracht over vissen, waar we mooi de vliegende vis voor konden gebruiken die tegen mij aan was gevlogen.
Jesse
Spijtig voor de vliegende vis, maar fijn voor ons: vliegende vissen zijn namelijk perfecte dieren om te bestuderen voor het onderwerp “vorm en functie” uit de biologie. Tsja, als ‘ie toch al dood is, maakt het ook niet meer uit, natuurlijk.
Een vast onderdeel van School at Sea is een snijpracticum, waarbij (vliegende) vissen worden ontleed om te kijken hoe zo’n beest er van binnen uitziet. En: welke verschillen zijn er van binnen en van buiten tussen vliegende vissen en normale vissen en waarom zijn die verschillende soorten zo geëvolueerd? Vaak zorgen de docenten er voor dat er ook genoeg normale vissen aan boord zijn, zodat iedereen naar hartenlust vissen kan ontleden. Alhoewel… Niet iedereen is daar even enthousiast over, zoals Elena uit ’19-’20 beschrijft:
Dit is tenslotte wel School at Sea, dus alsof we nog niet genoeg te doen hadden, hadden de docenten vissen op de markt gekocht, zodat we die vandaag lekker konden ontleden tijdens een practicum.
Er werd een hele fotoshoot gehouden met een simpele vis. Uit enthousiasme werden alle lichaamsdelen en organen gefotografeerd, zowel intern als extern. Al snel hoorde je mensen schreeuwen: “Wow wat vet!! Snel, snel maak een foto voordat ik weer moet overgeven!” Mensen die poseerden met de vis werden uiteindelijk ook niet raar meer aangekeken.
Al met al was het een hele bijzondere ervaring, die ik denk ik niet meer zo ga herbeleven, in deze geuren en kleuren. En over geur gesproken bedoel ik het letterlijk. Je mag blij zijn als je douche-dag had, anders was het nog even een nachtje wachten/stinken…
Elena
