Er zijn veel verwachtingen die ik voor School at Sea had. Alleen de verwachtingen als ‘ik ga zes maanden zeilen’ zijn ook daadwerkelijk uitgekomen. Voor de rest overkomen me allerlei dingen die niet op mijn lijstje stonden. Zo zat ik vandaag rustig op het achterdek mijn schoolwerk te maken. Ik zat helemaal in mijn Nederlandse momentje en luisterde nieuwe hits uit Nederland op de telefoon van een mede-SaS’er. Mijn slippers staan nog naast mijn voeten. Het is één van de wat woestere dagen op zee, met golven van vijf meter ongeveer; dat het hele schip schommelie-bommelie doet.
Dus, ik lekker in gedachten op een strand met palmbomen mijn Nederlands aan het maken, komt er, zoals gewoonlijk, een golf het gangpad in. Ik denk, ja gewoon zo’n golf. Maar die gewone golf verandert in een enorme golf en spoelt van het gangpad het achterdek op. Dat ik van de bank word opgetild en een metertje verder weer word neergezet. Ik zie mijn slippers wegdrijven en voor ik het weet zijn ze, samen met de telefoon van de mede-SaS’er, via het klepje in het gangpad de oceaan in verdwenen.
Als de golf weer langzaam wegspoelt, ben ik veranderd in een nat hondje, doorweekt, letterlijk. En laat dat niet de eerste keer zijn dat ik slachtoffer ben van een golf die over het achterdek slaat. En laat dat niet de eerste keer zijn dat er iets mee overboord gaat. De vorige keer waren mijn mp3-speler en etui het slachtoffer.
Dus, zo overkomt je nog eens wat. Weet ik ook weer dat je niet droog zit aan bakboordzijde.
Elsa