’s Ochtends vlak na het ontbijt vertelde Sam dat er in de middag een man zou komen die de Volvo Ocean Race had gevaren, en oh ja, hij was ook surfkampioen in Spanje of zo. Dus ik was zo van “Oké…”, en ik vergat het vrij snel toen ik aan de slag ging met mijn huiswerk.
Tegen een uur of 17:00 ’s middags begon ineens een aantal SaS’ers te roepen dat “die man van de Volvo Ocean Race” er was en dat we onmiddellijk moesten opruimen. Dus ging ik, met lichte tegenzin want ik was BIJNA klaar met mijn huiswerk en dat kon ik nu dus niet afmaken, opruimen. Een paar mede-SaS’ers gingen nog even helpen met het klaarzetten van de beamer en ondertussen kwam Roberto met zijn hele familie binnen. Tegen die tijd had ik ook door hoe bijzonder het eigenlijk is dat DE zeilheld van Spanje, die iets van vijfentwintig keer de Volvo Ocean Race had gevaren, bij ons aan boord stond. We hadden nog nooit zo snel geteld en de hele presentatie werd er aandachtig geluisterd. Op de vraag: “Is er wel eens iets ergs gebeurd?”, was het antwoord: “Nee, we zijn alleen een keer bijna gezonken en er is een keer iemand doodgegaan, maar nee, er is nog nooit iets ergs gebeurd.” Dus daar moesten we allemaal om lachen.
Terwijl Roberto en zijn familie werden rondgeleid, kon ik dan toch nog mijn huiswerk afmaken.
Maaike