Vandaag was de tweede dag van de vierde scheepsovername. Ik was al om 05:00 uur wakker vanwege de vijf tot negen wacht. Als bootsman was ik er helemaal klaar voor om wat zeilen te gaan zetten, want er werd gezegd dat er deze ochtend weer zouden kunnen gaan zeilen. Maar nee… Het was nog steeds ijskoud en we voeren ook nog steeds op de motor met alleen het grootzeil dat stond. Uiteindelijk moesten we het grootzeil ook maar weghalen. Verder deden we die wacht niks. Een paar uur na de wacht was er weer een speciaal moment: de klok ging voor de laatste keer weer een uur vooruit. Dat betekent dus dat we nu officieel weer dezelfde tijd hebben als in Nederland. Dit geeft voor mij aan dat we nu écht bijna thuis zijn… Helaas is dat ook de harde realiteit.
Selma