Vanochtend om 05:00 uur werd ik wakker gemaakt: ik had wacht. Doordat er mensen waren die tijdens de wacht aan school gingen, liep ik wacht samen met nog één SaS’er. We hebben om en om gestuurd en we hebben leuke gesprekken gehad tijdens een hele mooie zonsopkomst. We zijn ons er wel van bewust dat we nu bijna terug zijn. Nog dertig dagen en we zijn weer thuis. Het is heel gek om dat te beseffen omdat hier ons leven nu is, met zijn allen, en dat hebben we straks niet meer. SaS is zo bijzonder en we beseffen steeds beter wat we eigenlijk aan het doen zijn en hoe vet het eigenlijk allemaal is. Het is een bijzonder gevoel dat heel moeilijk uit te leggen is en dat denk ik ook alleen SaS’ers begrijpen. Na een beetje extra genieten van de zonsopkomst konden we wat zeiltjes zetten, want de wind was toegenomen. Uiteindelijk eindigden we met alle zeilen gezet te hebben. Na de wacht kregen we blauwe rijstepap. Het was een groot feest in de keuken, want blijkbaar was het vandaag de eerste lentedag! Ook al hebben we net een hele zomer achter ons, het is wel grappig. Het weer vandaag is ook lenteachtig. Het zonnetje schijnt, we zijn lekker rustig aan het zeilen en het is best wel warm. Nadat ik nog even buiten in het zonnetje heb gekletst met een vriendinnetje, was het tijd voor wat deadlines, zoals de SaS-Story’s, halen. Ook was vandaag de dag dat we onze sollicitatiebrieven moesten inleveren voor de aankomende scheepsovername. Die begint over een paar dagen al. Na lang getwijfeld te hebben, heb ik uiteindelijk toch mijn brief voor stuurman ingeleverd. Ik heb geen idee of ik het word, maar dat maakt niet uit, want ik heb ervoor gedaan wat ik kon.
Inge