Tijdens onze wacht zaten we allemaal rustig voor de stuurhut. De oversteek is al een paar dagen bezig en langzaamaan keert de wind een beetje terug. Ik stond aan het roer, maar ik hoefde niet veel te doen, want het ging erg soepel. Alles was rustig, want midden op de oceaan kom je niks en niemand tegen. Nou, niks en niemand… We hebben al een paar dagen geen schepen, walvissen of dolfijnen gezien, maar vandaag was er eindelijk weer een teken van leven! Er vloog namelijk een vogel rond het schip. Ik heb geen idee waar hij vandaan kwam, maar er was eindelijk weer leven in de brouwerij! Toen de scheepsarts, die onze wacht meeliep, voor het eerst zei dat hij een vogel had gezien, dachten we allemaal dat hij hallucineerde. Een paar minuten later zagen wij hem zelf echter ook. Dat ik aan het roer stond was snel vergeten en ook ik stond bij de reling om te kijken. Dat is namelijk weer wat anders dan al die waterdieren. Na een tijdje was de vogel uit het zicht en ging alles opnieuw zijn gangetje. Ik bedacht weer dat ik degene was die het schip bestuurde en ook de anderen gingen weer verder met wat er allemaal moest gebeuren. Het rustige wachtleven was wedergekeerd.
Elzelien