Gister had een jongen bedacht dat het wel leuk zou zijn om weer een keertje te gaan hardlopen. Want wat mot je anders in Cuba? Iedereen schreef zich in en vanochtend om 07:00 uur zijn we gaan hardlopen met een groepje. Ik moet eerlijk zeggen dat ik GEEN zin had, maar omdat mijn work-out-maatje ging, moest ik wel mijn bed uit rollen. Het begin was prima te doen, maar na een tijdje (en een berg) kreeg ik overal blaren en spierpijn. Zodra iemand iets zei over pijn of moe zijn, riep er wel iemand: ‘Pijn is een emotie, kan je uitschakelen’. Nou geloof me, ik ben het eens met die uitspraak, maar om je emoties uit te schakelen heb je energie nodig en die had ik al verspild aan het strijden. Helemaal dood en oververhit kwamen we weer aan boord. We hebben het overleefd! Achteraf was het wel heel erg leuk om het ochtendleven van de Cubanen te zien en ik heb daarnaast nog meer zin gekregen in de eigen reis. Hopelijk is de spierpijn dan wel verdwenen, maar je weet wat ze zeggen: ‘Pijn is een emotie en die kan je uitschakelen!’
Annerijn