Het Panamakanaal – of nee, toch niet

22-01-2019 | 2018 - 2019

Ik liep een verdieping naar beneden om de deuren van het balkon open te gooien. Nee, ik heb het niet gedroomd gisteren, we zijn werkelijk in Panama op eigen reis. Het plan van die dag was om eerst het Panamakanaal te bezoeken, daarna te gaan shoppen en dan ’s avonds een nachtbus te pakken of nog een nachtje in de hoofdstad te blijven. Na het ontbijt pakten we snel onze spullen en voor ik het wist zat ik in de metro naar het hoofdstation. Vanuit daar pakten we de bus en iets voor 12:00 uur waren we bij het Panamakanaal. Of nee, we waren bij het museum van het Panamakanaal. Om het kanaal werkelijk te zien moest je betalen en, geloof me, als je op ons budget moet leven is dat niet mogelijk. We zouden echter geen SaS’ers zijn als we het niet hadden geprobeerd: Kunnen we geen korting krijgen zoals alle pelgrims? We zijn een grotere groep, kunnen we daarom voor een lagere prijs naar binnen? Mogen we niet heel even het kanaal zien om daarna weer verder te gaan? Je raadt het antwoord al: nee, nee en nog eens nee. Daar zaten we dan, voor het museum, een casinobroodje met jam te eten. Maar verslagen, nee dat waren we niet. We zeiden gewoon ‘jammer’ en toen gingen we weer door.

Lynn