Na een hele interessante nacht in een schuurtje in het dorpje Trafalgar werd ik wakker door luid gegil. Ik schrok me helemaal kapot. Het bleek dat hetak niet al te waterdicht was. Iemands hangmat was helemaal nat geworden, wat helemaal niet fijn was, want het regende continu, dus als je ook maar iets droogs had moest je dat koesteren. Dat allemaal opzij gezet voor ontbijt hadden we een typische Dominicaans ontbijt, een eenpansgerecht waar we allemaal niet van wisten wat erin zat.et was prima te eten, maar wat het toppunt voor mij was wel de gebakken banaan. Die was echt helemaal top. Toen kregen we onze heldhaftige tocht naar de Trafalgar Falls. We gingen in ons crossbusje naar het begin van de trail. Daar begonnen we dan, het eerste stuk was eigenlijk gewoon een trap af lopen (waarvan ik me niet realiseerde dat we die ook weer op moesten), we hadden allemaal onze zwemkleding al aan zodat we meteen boven konden zwemmen. Toen kwamen we bij een stuk waar de gids duidelijk aanwees dat het “at your own risk” was. Eigenlijk waren het gewoon rotsen die vrij steil omhoog liepen en die wij moesten trotseren, maar eenmaal aangekomen was het ontzettend cool. Het is bijna onmogelijk om het geweldige uitzicht en hoe de stroom van warm en koud water door elkaar stromen te beschrijven. Het was recht uit een reisboekje, maar helaas moesten we al snel weer naar beneden en terug naar ons kamp.
Myrthe