Na vijf dagen kotsen zijn we aangekomen in A Coruña. Vanochtend ging het schip wel nog heel erg heen en weer, dus was ik niet de enige die uit zijn bed viel… Ik was wel zo slim om in die val mijn teen te stoten. Ik dacht eerst dat er niets aan de hand was, maar toen ik een tijdje later dezelfde teen nog eens bekeek, leek het een aubergine. Iemand adviseerde mij om toch maar naar Sam te gaan om het te laten checken. Daar had ik natuurlijk niet echt zin in. Met veel tegenzin heb ik het bij Sam gemeld. Hij keek er naar en stelde vast dat ik een bloedblaar had. Eerst vroeg hij aan mij: ‘Kun je tegen bloed?’ Twijfelend antwoordde ik ‘ja’. Hij pakte een naald en een aansteker en ik zag dat de naald langzaam rood begon te gloeien. Ik keek maar gewoon weg en voordat ik het wist was de klus al geklaard. Het deed geen pijn meer en ik kon snel weer mijn schoen aantrekken. Daarna ging ik gewoon weer verder met wacht lopen.
Het had ook geen seconde langer moeten duren want anders had ik de dolfijnen gemist!
Julie v N.