Je zult het niet geloven, maar vandaag had ik het koud. En niet gewoon een beetje kippenvel-koud wanneer je in je T-shirtje buiten staat en het een beetje ‘frisjes’ is. Nee, het was gewoon écht koud. Sinds twee maanden zorgt het dragen van een lange broek, een shirt, een trui en een windjack niet meer voor een lichaam waar het zweet er van alle kanten afdruipt. Nee, het zorgt er juist voor dat je eigenlijk nog een trui wilt aantrekken, maar het vertikt om te doen, omdat je hoopt dat het stiekem gewoon nog warm is. Maar nee, we moeten er toch aan geloven. De tijd van in je korte broek en een shirtje op blote voeten over het dek heen lopen en het dan nog steeds veel te warm hebben dat je eigenlijk het liefst meteen overboord springt als je de deur uit stapt is voorbij. Je merkt het aan alles: tijdens het slapen haal je bijvoorbeeld weer je dikke dekbed tevoorschijn, je bent het liefst niet aan dek tijdens school waardoor de salon vol zit, iedereen geeft elkaar knuffels, mensen dragen voor het eerst weer mutsen en veel mensen hebben het gevoel dat hun mooie gebruinde huidje weer bleek begint te worden. Maar als je het bekijkt van de zonnige kant, (die er dus heel weinig is voor ons gevoel, maar ja) wordt het aan boord ook wel gezellig door de kou. En niet te vergeten: op de oversteek kunnen we dan eindelijk onze overheerlijke chocolademelk aanbreken!
Wieske