Wat is er toch? Een paar dagen geleden hebben we een voorspelling gekregen voor windkracht 11 en 12. Snel hebben we alles zeevast gezet en snel kregen we van Sam te horen wat we het beste konden doen in bepaalde situaties. We deden ons best: het waspoeder, de kruiden, echt alles was zeevast. Tenminste, dat dachten we.
Vannacht had je besloten om golven van wel negen meter te creëren en die naar ons schip toe te sturen. Dat was niet niks. We vielen bijna uit ons bed, waren moe en natuurlijk hadden we dingen over het hoofd gezien. Zo vielen er flessen olie en azijn kapot in de keuken (die Pascal en ik midden in de nacht daarom hebben staan hozen) en schoolboeken, jassen en schoenen kon je overal vinden. Zelfs twee banken in de eetzaal hadden besloten om hun eigen leven te leiden. Toch was er één ding dat we niet hadden verwacht. De afwasmachine. Van alle dingen die konden gaan bewegen was juist deze van zijn plek gegaan door je golven, en stond hij midden in de keuken, in plaats van onder de werkplank waar die normaal gesproken stond. Het hele schip was in rep en roer. Alles viel en overal lag wel wat. Het was een grote chaos. Een chaos die we op hebben kunnen lossen, maar waarvan de resultaten de dagen erna nog te zien waren.
Mooie zee, met je vele gezichten. Je hebt ons veel geleerd de afgelopen dagen. Zo gaan we nu van zeevast naar oceaanvast en weten we wat we kunnen verwachten de komende tijd.
Prachtige zee, met je vele golven.
Ik ga je missen…
Robin