Toen ik in de salon zat te chillen, ging opeens het licht uit en liepen allemaal mensen naar het achterdek. Nieuwsgierig liep ik mee. Een paar volwassenen zaten naar het water te kijken. “Er zijn lichtgevende algen.” Ik ging op de bank staan maar kon niet veel zien. Vervolgens ging ik naar boven en zonder licht viel ik over van alles en nog wat. Nog steeds zag ik niet heel veel. Bij de reling was geen plek omdat er veel medeleerlingen stonden, maar ik ben gelukkig best lang en kon er dus overheen kijken. Wat ik toen zag had ik nog nooit gezien. Een streep van licht achter het schip was zichtbaar. Het leek op een lijn die je ziet in de stuurhut op de AIS. Je kon precies zien waar we voeren. Langzaam wenden mijn ogen aan het duister en zag ik steeds meer. Bollen van licht die door het water stroomden. Het was magisch. De sliert werd ook duidelijker en gaf meer licht. Dit alles door een paar algen dacht ik. Nanne en Pablo waren zo slim om twee emmers met water te pakken. Ze kwamen naar boven en je kon de algen in de emmer licht zien geven. Tegelijk goten ze de emmers overboord. Er was een enorme bubbel van licht waar het water neerkwam. Nu hopen dat we ’s nachts dolfijnen zien zwemmen door lichtgevende algen, aangezien dat vrijwel nooit voorkomt.
Florian