Vandaag was in eerste instantie eigenlijk een doorsnee dag op zee: wachtjes lopen, aan school werken, zo nu en dan een golf die de salon in slaat en de vloer voor enkele seconden onder water zet. De dagen vloeien zo langzaamaan over in een ritme als dat van de golven, het is heerlijk. De tijd gaat sneller dan eerst, Cuba is al een maand geleden maar het voelt als gisteren. Nog een maand en dan zijn we al weer thuis. Persoonlijk zou ik het liefst op een pauzeknop drukken, van mij mag School at Sea nog wel even doorgaan.
Maar goed, terug naar de doorsnee-dag-op-zee die veranderde in de iets-minder-doorsnee-dan-verwachte-dag-op-zee. Iedereen was rustig zijn gangetje aan het gaan in de salon. Dat wil zeggen dat er onder andere aan school werd gewerkt, maar ook dat woorden als ‘hatsiekiedee’ in de Dikke van Dale werden opgezocht en dat er penselen gevecht gaande was tussen enkele leerlingen. Het zal rond 12:15 geweest zijn toen de gebeurtenis plaats vond die deze doorsnee-dag-op-zee die veranderde in de iets-minder-doorsnee-dan-verwachte-dag-op-zee. Welnu, ik zal jullie niet langer in spanning houden: er ging een alarm af. Dat we dan naar buiten moeten scheen even niet door te dringen: het middendek was koud en nat en we namen wel allemaal de moeite om op te staan (sommige ruimden nog eerst netjes hun laptop op, Jet zou trots zijn) maar niet om die stap door de deur te zetten. Uiteindelijk, na wat eindeloos weifelen leek, werd de stap door de deur gemaakt en al snel stonden we compleet en wel op het middendek. En gelukkig, na het tellen en wachten bleek: het was vals alarm. (De geruchten gingen dat er een alarm was afgegaan omdat er een monstergolf de stuurhut in was gekomen, maar zeker ben ik daar niet van.)
De doorsnee-dag-op-zee die veranderde in de iets-minder-doorsnee-dan-verwachte-dag-op-zee verliep verder weer redelijk normaal na dit valse alarm, en alle activiteiten werden ook al weer snel doorgezet. Tegen zessen was de collectieve concentratie op en gelukkig eindigde de schooldag toen ook. Omdat ik in de 9-1 wacht zit had ik na mijn schooldag ook nog wacht, en ook de wacht was minder doorsnee dan ik in eerste instantie verwacht had…
Het begon als een normale wacht: naar de prachtige sterren kijken, helaas de filmavond missen (het is zondag), zorgen dat de toiletten schoon worden, logboek, rondje dek, sturen, chocolademelk maken, muziekje aanzetten. En dat laatste zorgde voor de grote plottwist van deze doorsnee-maar-dus-eigenlijk-niet-zo-doorsnee-wacht. Samen met Jorge was ik de muziek van mijn iPod een beetje aan het doorkijken en na een spontane karaoke strijd met Ken kwamen we terecht bij de Macarena en Kabouterplopdans. Wanneer deze twee heerlijke nummertjes door een speaker geknald worden staat de wacht al snel te dansen, en dat vroeg om meer! Salsa Tequila (van Anders Nilsen) schoot door mijn hoofd, een ‘s zomers nummer waar ik van zeilkamp nog een simpel dansje met slechts 12 bewegingen op kende. Ik leerde het dansje aan Jorge, en kennelijk was ons enthousiasme aanstekelijk want al snel deed de hele wacht mee! Na deze gezellige wacht was het tijd voor de wachtoverdracht naar de 1-5. ‘De koers is 75˚, het roer is stabiel op ongeveer 3 bakboord, een kleine windkracht 4 uit het zuiden, een mooie heldere maan en verder eigenlijk geen bijzonderhe… OH WACHT! We gaan jullie nog iets leren!’ De muziek ging aan, en 3 minuten lang werd er vol overgave gedanst op Salsa Tequila. Ook stuurman Quinten kon het niet laten om mee te dansen (‘Een zeer leuk moraal verhogend initiatief’), het was een gezellige boel daar om 1 uur op het achterdek. (Dancing in the moonlight – Toploader, was misschien nog wel toepasselijker geweest. ) En daar stonden we dan, dansend op het achterdek, wanhopig proberend ook tijdens alle zwierige draaien koers te houden en op twee benen te blijven staan als er weer eens een monstergolf over het dek sloeg (een beetje hyperbolisch dit maar het gaat om het idee). Als het goed is wordt het dansje ook aan de volgende wacht overgedragen, en ik word daar zeer waarschijnlijk straks om 5 uur voor uit mijn bed gehaald, maar dat is het waard. Let’s go Salsa Regina!
Nikki