Na lang wachten was het dan zover. De eigen reis kon vandaag eindelijk beginnen. Met een reisplan, Spaanse woordenboekjes en een krap budget gingen we in groepjes voor 8 dagen op pad met een begeleider die echt alleen iets mocht zeggen als het mis ging. Benieuwd of we na deze 8 dagen nog wel leven…
Deze eerste dag van de eigen reis is ontzettend goed begonnen voor mij en mijn groepje. Het reizen hadden we iets te krap genomen. Panama is blijkbaar iets groter dan Nederland en omdat het openbaar vervoer niet optimaal geregeld is, kan het gemakkelijk 5 uur duren tot je op je bestemming aankomt. Eenmaal op je eerste bestemming moet je natuurlijk even gebruik maken van de WiFi, want na iets meer dan 10 dagen zonder telefoon heb je thuis een hele hoop gemist. Mede dankzij dat en mede door de gezelligheid, hebben we bijna 4 uur vast gezeten op de terminal. We bedachten iets te laat nog dat we wel een slaapplek moesten vinden, want om op de eerste dag op straat te slapen zag niemand zitten.
In het werkelijke centrum van Panama Stad begon het echte werk, een echt plan hadden we niet en om nu lukraak hostels langs te gaan had ook geen nut. Wouter en Pim kwamen met het grappige en spontane idee om het Marriott hotel in te lopen. Het fantastisch mooie hotel stond recht tegenover ons en stond bekend als een van de duurste hotels hier. Met z’n allen besloten we Wouter en Pim een kans te geven en met besmeurde slippers, bezweette hoofden en trekkingsrugzakken liepen ze een van de meest luxe hotels ooit in.
Na ongeveer een halfuur speculeren of het ze zou lukken (Koen: ik denk dat de mevrouw aan de balie flauwvalt, niet om het fantastische verhaal, maar om de iets mindere geuren van Wouter…) kwamen ze half rennend, met een grijns op hun gezicht naar buiten. Het was ze gelukt. Voor in plaats van $300,00 kregen we voor met z’n achten een kamer voor $65,00! We werden onze kamer ingebracht en meteen testten we de bedden. Hemels! Gedurende de avond werden we nog verrast met verschillende soorten hapjes; vleespasteitjes, koekjes en toetjes en bevonden we ons werkelijk in een paradijselijk oord.
Wat een luxe hier. Gratis hapjes, een kamer met fantastisch uitzicht, onbeperkt douchen en aan het eind van de avond een heerlijk bed, waarin ik als een blok in slaap viel. De vrouw achter de balie heeft ons ontzettend geholpen, wij waren haar als groep ontzettend dankbaar. Wat zij voor ons heeft gedaan is fantastisch, de wereld zou vol moeten zitten met mensen zoals zij. In elk geval hoop ik dat Panama vol zit met zulke geweldige mensen, dan wordt onze eigen reis een stuk gemakkelijker!
X isa